در روزگاران قدیم، داشتن یک کبوترخانه نشان دهنده‌ی موقعیت و قدرت صاحب آن بود و فقط خانواده‌های اشرافی امتیاز آن را داشتند. پرورش کبوتر ارزش بسیار زیادی داشت. این کار نه تنها گوشت و تخم مرغ مورد نیاز را تامین می‌کرد (کبوتر و قمری مبنع اصلی غذا در غرب اروپا بودند)، بلکه مدفوع آن‌ها نیز به عنوان کود بسیار باکیفیت مورد استفاده قرار می‌گرفت. با این حال کبوترهایی که اشراف‌زاده‌ها نگهداری می‌کردند، به خصوص در زمان کاشت محصول جدید، مایه‌‌ی آزار و اذیت روستاییان کشاورزی بود که در آن نزدیکی زندگی می‌کردند. هنگامی که در تاریخ ۴ آگوست سال ۱۷۸۹ نظام فئودالیسم در فرانسه برچیده شد، حق داشتن کبوترخانه نیز لغو شد و هزاران کبوترخانه در سرار فرانسه، بلا استفاده باقی ماند.
در شهر کوچک بزولوف (Béceleuf) در بخش دوسورغ (Deux_Sèvres) یک کبوترخانه‌ی قدیمی وجود دارد که در قرن ۱۵ متعلق به خانواده‌ی اشرافی پوزی بود. این خانه بعدها متروکه شد و کسی به آن رسیدگی نکرد. این امر سبب شد که سقف کبوترخانه تخریب شود و یک نهال بلوط زیر آب باران و نور خورشید (که معجزات زندگی‌بخش هستند)، شروع به رشد کند. در حال حاضر این درخت بلوط یک‌صد ساله است و ارتفاع آن از ساختمان سنگی استوانه‌ای شکل کبوترخانه بلندتر است. این کبوترخانه زمانی که این درخت یک نهال کوچک بود، آن را از دست غارتگران در امان نگه داشته و امروز درخت بلوط، تاجی از شاخ و برگ بالای سر این ساختمان قرار داده است.
در داخل این ساختمان استوانه‌ای شکل ۲۷۰۰ حفره‌ی کوچک وجود دارد که زمانی محل نگهداری بیش از ۵۰۰۰ کبوتر بود. قرنیس برآمده‌ای که روی دیواره‌ی ساختمان وجود دارد، مانع از بالا آمدن موش‌ها و راسوها از دیوار و ورود به ساختمان از پنچره‌های زیر سقف آن شده است. یک نردبان عمودی که از یک طاقچه آویزان بود، به ستون مرکزی نصب شده بود و امکان دسترسی به لانه‌ی کبوترها را به وجود می‌‌آورد. طی گذشت زمان سقف ساختمان از بین رفت و یک درخت بلوط زیبا جای آن را گرفت که به عنوان «جالب‌ترین درخت فرانسه» شناخته می‌شود.
