دریاچه‌ی توز (Tuz Golu) در یک منطقه‌ی وسیع در فلات مرکزی ترکیه و تقریبا در ۱۰۵ کیلومتری شمال شرق قونیه واقع شده است. این بخش از فلات مرکزی ترکیه منطقه‌ای خشک و کم آب است. بعد از دریاچه ی وان (Van Golu)، این دریاچه دومین دریاچه‌ی بزرگ ترکیه است. آب این دریاچه‌ی راکد به قدری شور است که اگر کنار ساحل قدم بزنید و بعد کنار دریاچه بنشینید، پس از خشک شدن پاهایتان، به وضوح شوره‌های نمک را بر روی پای خود خواهید دید. آب دریاچه‌ی توز توسط آب‌های سطحی و ۲ رود اصلی که به این دریاچه می‌ریزد، تامین می‌شود. از آنجایی که غلظت نمک این دریاچه بسیار بالا است، آب این دریاچه هیچ خروجی ندارد. در اکثر ماه‌های سال آب این دریاچه بسیار کم عمق است و به ندرت به ۱ متر می‌رسد. در طی ماه‌های گرم تابستان عمق آب به کمترین حد خود می‌رسد و به دلیل اینکه حجم زیادی از آب دریاچه بخار می‌شود، لایه‌ی ضخیمی از نمک بر روی ساحل تشکیل می‌شود که ضخامت آن به ۳۰ سانتی‌متر می‌رسد. این نمک‌ها جمع‌آوری و تصفیه می‌شود و به عنوان نمک خوراکی در سرتاسر ترکیه به مصرف می‌رسد. جالب است بدانید که ۶۳ درصد از نمک مصرفی در ترکیه از دریاچه توز تامین می‌شود.
مانند اکثر دریاچه‌های آب شور، دریاچه‌ی توز محل رشد میکرو ارگانیسم‌های هالوفیل مانند ریز جلبک‌های دونالیلا سالینا (Dunaliella Salina)است. در صورتی که شرایط رشد برای این میکرو ارگانیسم‌ها مهیا و میزان غلظت نمک و شدت نور کافی باشد، این ریزجلبک‌ها به علت تولید کاروتنوئیدهای محافظت‌کننده به رنگ سرخ در می‌آیند. این رنگدانه‌های قرمز باعث می‌شود که دریاچه ی توز تغییر رنگ بدهد و به رنگ خون مبدل شود. وقوع این پدیده هر ساله در فصل تابستان توریست‌های بسیاری را به سمت خود جذب می‌کند.
این دریاچه زیستگاه جلبک‌های نمک دوست و همچنین گونههای متنوعی از پرندگان از جمله فلامینگو، غاز سینه سفید و نوعی شاهین کوچک به نام Lesser kestrel است.
